Ziemia łowicka

	Ziemia łowicka;
	Muzeum w Sochaczewie
	Informacje
Państwo	Polska
Stolica	Łowicz
Powierzchnia	ok. 4800 km²
Liczba ludności	ok. 570 tysięcy
Język	polski
Kod samochodowy

Ziemia łowicka

Ziemia łowicka – region historyczno-etnograficzny, a dawniej jeden z głównych regionów administracyjnych Polski. Obecna nazwa regionu nawiązuje do historycznych związków tych terenów z miastem Łowicz, które było jego stolicą. Pod względem historycznym, ziemia łowicka przynależy do Mazowsza.

Historia[edytuj]

Przez wieki obszar ziemi łowickiej był zamieszkiwany przez różne ludy i plemiona, a osadnictwo na tym terenie datuje się na okres neolitu. Od tamtego okresu region powoli zwiększa swą populację i w końcu dochodzi do powstania kilku grodów we wczesnym średniowieczu (np. w Łowiczu). Odtąd rozpoczyna się najlepiej poznana historia tych ziem.

W pierwszej połowie XII wieku większa część krainy staje się częścią archidiecezji gnieźnieńskiej, w wyniku reorganizacji kościoła rzymskokatolickiego w Polsce, przez władzę królewską. Dzięki wielu swobodom ludność zamieszkująca dobra kościelne mogła korzystać ze swobód darowanych przez władzę. Dzięki temu Łowiczanie wykształcili bardzo rozwiniętą i oryginalną kulturę materialną.

Średniowiecze na tutejszych ziemiach nie odbiega znacząco od losów innych części kraju, poza stopniowym rozwojem, wspomaganym przez bliskie położenie Wisły, szlaków handlowych i ważnych ośrodków miejskich takich jak Zgierz, Łęczyca, Płock, Rawa czy Inowłódz.

W latach 1655-1660 w związku z toczonymi najazdem szwedzkim Łowiczanie postanowili stawić opór wojskom wroga i stawili się kilkukrotnie na polach bitewnych w wielu miejscowościach, oddając się ojczyźnie w ciężkich walkach. Stoczono wówczas kilka bitew (m.in. pod Łowiczem, gdzie Polacy odnieśli zwycięstwo), a także broniono wiele miast przed barbarzyńskimi wojskami Szwedów.

Po zakończeniu I wojny światowej ziemia łowicka weszła w skład II RP i została podzielona pomiędzy województwo łódzkie i warszawskie. Funkcjonowały tu wówczas powiaty brzeziński, łęczycki, kutnowski, skierniewicki, sochaczewski i grodziski. Po okresie międzywojennym teren ten stał się częścią III Rzeszy Niemieckiej (dokładnie hitlerowskiego Generalnego Gubernatorstwa i Kraju Warty).

Obecnie od ostatniej reformy administracyjnej ziemia łowicka nieprzerwanie leży w województwie łódzkim i mazowieckim.

Obszar[edytuj]

Ziemia ta obejmuje obszar w dorzeczu Wisły, w województwie łódzkim oraz mazowieckim, na terenach obecnych powiatów: łowickiego, kutnowskiego, skierniewickiego, sochaczewskiego, warszawskiego-zachodniego, grodziskiego i żyrardowskiego. Tereny te stanowią umowny obszar o nieustalonych granicach w związku z położeniem na pograniczu historycznej ziemi łęczyckiej i Mazowsza.

Dokładny obszar ziemi łowickiej (księstwa łowickiego) można zobaczyć tutaj.