Rezerwat Ałmacki
Rezerwat Ałmacki znajduje się w centralnej części pasma górskiego Ałatau Zailijskiego w obwodzie ałmackim (płd.-wsch. Kazachstan).
Od 2020 r. w Światowej Sieci Rezerwatów Biosfery UNESCO[1][2]
Charakterystyka
[edytuj]Powstał w 1931 r. i zajmuje powierzchię około 72 tys. ha.
Rozciąga się z zachodu na wschód 34 km, a z północy na południe 31 km.
Zachodnią granicę wyznacza rz. Lewy Tałgar, północną - rz. Prawy Tałgar, wschodnia przebiega grzbietem oddzielającym doliny rzek Jesyk i Turgjen, natomiast południowa - górnym biegiem rz. Szelek[3].
Geografia
[edytuj]W rezerwacie znajdują się cztery strefy wysokościowe, każda z własną, wyjątkową roślinnością, jej mieszkańcami oraz cechami przyrodniczymi i klimatycznymi.
- przedgórze: bogate lasy liściaste, dzikie jabłonie, morele, jarzębina;
- 1600-2800 m n.p.m - strefa lasów iglastych ze słynnym Tienszańskim świerkiem
- wyżej - malownicze łąki alpejskie
- ponad 3500 m n.p.m. - surowe piękno wiecznego lodu i malowniczych skał[4]
W centralnej części rezerwatu położony jest najwyższy szczyt Ałatau Zailijskiego - Tałgar (4978 m n.p.m.)
Klimat
[edytuj]Zmiany klimatyczne, podobnie jak we wszystkich systemach górskich Tien Shan, są tu podporządkowane prawu pionowej strefowości. Jego głównymi cechami są znaczne promieniowanie słoneczne i złożony sezonowy charakter nasłonecznienia atmosferycznego. Na przykład w strefie średniogórskiej klimat jest umiarkowanie kontynentalny. W strefie wysokogórskiej klimat jest ostro kontynentalny, zimny, a w strefie lodowcowo-niwalnej - w królestwie lodowców - klimat jest najbardziej surowy, zbliżony do klimatu arktycznego.
Czas trwania okresu zimnego na równinie podgórskiej wynosi ponad 4 miesiące, na wysokości 1300-1400 m. - 3,5 miesiąca, a na wysokości 3000 m. - ponad 7 miesięcy.
Opady atmosferyczne rozkładają się nierównomiernie w poszczególnych porach roku. Około 70% opadów przypada na okres wiosenno-letni, a pozostałe 30% na okres jesienno-zimowy. Średnia roczna suma opadów wynosi 843 mm.
Stabilna pokrywa śnieżna w strefie średniogórskiej Rezerwatu tworzy się w drugiej połowie listopada, a w strefie wysokogórskiej - pod koniec października. Średnia wilgotność względna powietrza wynosi 57%. Wiatry mają różną siłę i kierunek. Średnia roczna prędkość wynosi 2 m/s, jednak gwałtowne podmuchy wiatru często powodują wiatrołomy i wiatrowały.[5]
Fauna i flora
[edytuj]Dojazd
[edytuj]Opłaty/pozwolenia
[edytuj]Transport
[edytuj]Warto zobaczyć
[edytuj]Warto spróbować
[edytuj]Zakupy
[edytuj]Wyżywienie
[edytuj]Noclegi
[edytuj]Pokoje
[edytuj]Kempingi
[edytuj]W otwartym terenie
[edytuj]Bezpieczeństwo
[edytuj]Wyjazd
[edytuj]
 |
To jest zarys artykułu. Na razie zawiera schemat artykułu i niewiele więcej. Możesz pomóc, uzupełniając artykuł choćby o podstawowe informacje, doprowadzając go do statusu użytecznego. |
- ↑ https://en.unesco.org/biosphere/aspac/almaty
- ↑ https://www.kazmab.kz/index.php/en/biosphere-reserves/2016-01-25-13-17-07/almaty/description
- ↑ Turitskaja karta almatinskoj oblasti, aut. T.Biekbiergienow; zhetysu.travel
- ↑ 100 wpieczatlienij ob almatinskoj oblasti (pdf) aut. T.M. Gurżij, Almaty 2018, s.30
- ↑ https://bioreserve-almaty.kz/ru/o-zapovednike/landshaft.html