Widawa (województwo łódzkie)

Widawa – wieś (w latach 1388-1870 miasto) w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Widawa, nad rzeką Niecieczą, przy drodze wojewódzkiej nr 481 i drodze wojewódzkiej nr 480 do Sieradza, Łasku, Wielunia i Szczercowa.

Widawa kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego

Widawa kościół pw. św. Marcina

Charakterystyka

Położenie geograficzne: 51°26′14″N 18°56′21″E

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa sieradzkiego.

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1370 r. i mówi o podkomorzym sieradzkim Jakubie z Widawy.

Tędy przebiegały średniowieczne szlaki handlowe z Krakowa do Poznania tzw. „trakt solny” i z Piotrkowa Trybunalskiego do Sieradza. To korzystne położenie było podstawą rozwoju Widawy, która w 1388 r. od króla Władysława Jagiełły otrzymała prawa miejskie.

Cios zadał miastu wielki pożar w 1802 r., spłonęły wtedy domy, kościół św. Marcina a także budynek szkoły, stojący obok kościoła. W 1870 r. Widawa utraciła prawa miejskie.

Warto zobaczyć

• Kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. Barokowy, zbudowany w latach 1678-1709. Orientowany, jednonawowy, kryty dwuspadowym dachem z wieżyczką mieszczącą sygnaturkę. Wewnątrz chrzcielnica z 1600 r. Do świątyni od południa przylega klasztor, w którym dziś mieści się plebania i małe muzeum parafialne.
• Kościół farny pw. św. Marcina zbudowany pierwotnie w 1446 r., odbudowany w 1846 r. po pożarze z 1802 r.

Zobacz też