Przejdź do zawartości

Sahara Zachodnia

Z Wikipodróży
Świat > Afryka > Afryka Północna > Sahara Zachodnia
Sahara Zachodnia

Sahara Zachodnia
Lokalizacja
Flaga
Główne informacje
Stolica Al-Ujun
Ustrój polityczny republika prezydencka
Waluta dirham marokański
Powierzchnia 266 000
Liczba ludności 406 200
Język arabski i hiszpański
Religia Islam
Numer kierunkowy +212
Domena internetowa .eh
Strefa czasowa UTC 0

Sahara Zachodnia – dawna kolonia hiszpańska (jako Sahara Hiszpańska) w północnej Afryce nad Oceanem Atlantyckim, obecnie okupowana przez Maroko, które nazywa ją Prowincją Południową. Sahara Zachodnia graniczy z Marokiem, Algierią i Mauretanią. Do dzisiaj nie zostały rozstrzygnięte spory o przynależności lub samodzielności tego terytorium

Charakterystyka

[edytuj]

Geografia

[edytuj]

Sahara Zachodnia jest terytorium o nieuregulowanym statusie politycznym, które leży w zachodniej części Afryki na Oceanem Atlantyckim. Ten będący pod kontrolą Maroka kraj cechuje się suchym i pustynnym klimatem, gdzie elementem krajobrazu są pozbawione roślinności obszary. Dużą część terenów kraju zajmują równiny i wyżyny stanowiące ponad połowę powierzchni państwa. Najwyższym punktem jest jeden ze szczytów w południowej części gór Atlas, którego wysokość sięga 701 m n.p.m.

Klimat

[edytuj]

Cały obszar Sahary Zachodniej znajduje się w strefie klimatu zwrotnikowego suchego i wybitnie suchego. W całym kraju panują pustynne warunki pogodowe, odznaczające się przede wszystkim wysokimi amplitudami termicznymi pomiędzy dniem i nocą. Zachodnia część kraju znajduje się pod wpływem zimnego Prądu Kanaryjskiego.

Historia

[edytuj]

W 1911 roku tereny Sahary Zachodniej zostały kolonią hiszpańską pod nazwą Sahara Hiszpańska , w zamian za uznanie przez Hiszpanię francuskiego protektoratu nad Marokiem . Przestała nią być w 1975 roku, kiedy po akcji zwanej zielonym marszem , gdy 300 tys. Marokańczyków wkroczyło na tereny hiszpańskie, Hiszpania zrzekła się praw do tej części świata. Początkowo pretensje do Sahary Zachodniej, oprócz Maroka, zgłaszała też Mauretania , która zajęła nawet południową część terytorium, wycofała się jednak po kilku latach w wyniku działania ruchu oporu Polisario , dążącego do niepodległości Sahary Zachodniej.

Obecnie Maroko kontroluje większą część Sahary Zachodniej i pragnie utrzymać tę kontrolę z powodu bogatych złóż fosforanów , a także dużej ilości funduszy zainwestowanych w modernizację tego terytorium. W rękach Frontu Polisario pozostaje natomiast wschodnia część kraju. Ruch ten aktualnie zawiesił działania zbrojne w wyniku zapowiedzi referendum niepodległościowego. Mimo to wciąż jednak utrzymuje się status quo z zachodnią częścią terytorium kraju w rękach marokańskich i wschodnią w rękach Polisario.

Polityka

[edytuj]

Na czele państwa (terytorium kontrolowane przez Front Polisario) stoi prezydent, którym od 12 lipca 2016 jest Ibrahim Ghali, natomiast premierem rządu od 4 lutego 2018 jest Mohamed Wali Akeik. Władzę legislacyjną sprawuje parlament - Saharyjska Rada Narodowa.

Władze państwowe obecnie urzędują na uchodźstwie w mieście Tinduf w Algierii. W 1999 została ogłoszona Konstytucja Saharyjskiej Arabskiej Republiki Demokratycznej.

Gospodarka

[edytuj]

Większa część terytorium Sahary Zachodniej pozostaje niewykorzystana gospodarczo. Sieć dróg jest słabo rozwinięta. Najważniejszymi gałęziami gospodarki są rybołówstwo, eksploatacja zasobów naturalnych (tutejsze złoża fosforytów zaliczają się do najbogatszych na świecie) oraz uprawa palmy daktylowej w oazach. Zachodnie wybrzeże dysponuje też dużymi możliwościami pozyskania energii wiatru. Zachodnia część kraju otrzymuje obecnie duże dopłaty na rozbudowę infrastruktury z budżetu Maroka w ramach programu zasiedlania tego terytorium przez Marokańczyków. Wschodnia część Sahary Zachodniej oraz obozy uchodźców w sąsiedniej Algierii (największy w mieście Tinduf) zależne są natomiast od pomocy międzynarodowej.

Dojazd

[edytuj]

Samochodem

[edytuj]

Samolotem

[edytuj]

Statkiem

[edytuj]

Regiony

[edytuj]

Sahara Zachodnia nie posiada własnego podziału administracyjnego, oprócz ustanowionego przez Maroko podziału państwa na dwie prowincje (Ad-Dachla-Wadi az-Zahab i Al-Ujun-As-Sakija al-Hamra) należące do Królestwa Marokańskiego. Dążąca do niepodległości organizacja Front Polisario nie uznaje jednak ani administracji marokańskiej, ani zwierzchnictwa tego państwa nad Saharą Zachodnią.

Miasta

[edytuj]

Ciekawe miejsca

[edytuj]
  • Katedra, Łuk triumfalny, Meczet sułtana Abd al-Aziza i Plaza de la Marcha Verde w Al-Ujun
  • Zabudowa miasta w As-Asmarze
  • Plaże w Ad-Dachla i Budżur
  • Wybrzeże w Al-Marsie
  • Krajobrazy i zabytki doliny Saguia el Hamra

Transport

[edytuj]

Transport drogowy

[edytuj]

W kraju funkcjonuje 6 200 km dróg, z których około 1 200 to drogi asfaltowe. Nie ma tu wielu dróg szybkiego ruchu, za wyjątkiem autostrady N1, łączącej południową część Sahary Zachodniej z Al-Ujun. Po tutejszych drogach jeżdżą specjalni przewoźnicy, mogący transportować ludność wzdłuż całej autostrady.

Transport kolejowy

[edytuj]

W Saharze Zachodniej funkcjonuje w miarę dobrze rozwinięty transport kolejowy, który jednak nie należy do najbezpieczniejszych środków transportu na tym terenie, ze względu na przebieg tutejszych linii kolejowych przez tereny Frontu Polisario.

Ilość tutejszych torowisk wynosi 440 km długości.

Transport lotniczy

[edytuj]

Państwo jest obsługiwane przez dwa główne lotniska, położone w Al-Ujun, Ad-Dachla i As-Asmara. Z miast tych można się dostać m.in. na pobliskie Wyspy Kanaryjskie.

Transport morski

[edytuj]

Sahara Zachodnia jest usytuowana nad Oceanem Atlantyckim, jednak pomimo tego faktu w kraju nie funkcjonuje na tyle dobrze zorganizowany transport morski. Zajmuje się on głównie transportem towarów przemysłowych, rzadko turystów. Największy z portów morskich znajduje się w mieście Ad-Dachla.

Zakupy

[edytuj]

Gastronomia

[edytuj]

Noclegi

[edytuj]

Bezpieczeństwo

[edytuj]

Zdrowie

[edytuj]

Kontakt

[edytuj]




Na niniejszej stronie wykorzystano treści ze strony: Sahara Zachodnia opublikowanej w portalu Wikitravel; autorzy: w historii edycji; prawa autorskie: na licencji CC-BY-SA 1.0