Rezerwat przyrody Lubiaszów

Utworzony w 1958 r. rezerwat przyrody „Lubiaszów” ma powierzchnię 202,4 ha i leży w gminach Sulejów i Wolbórz w powiecie piotrkowskim, województwie łódzkim, w Polsce.

Współrzędne geograficzne: 51°25′41″N 19°52′15″E

Ochronie podlega las mieszany z dużym udziałem jodły, stanowiący pozostałość dobrze zachowanego lasu pierwotnego Puszczy Pilickiej. Tu zachowały się wielogatunkowe stare drzewostany, w tym najważniejsze w regionie stanowisko jodły pospolitej. Cały rezerwat jest jednym z najważniejszych skupisk starych drzew w Puszczy Pilickiej. Uwagę zwracają ponad 140-letnie modrzewie polskie a także grupa ponad 100 dwustuletnich dębów szypułkowych.

Do najcenniejszych drzew w rezerwacie zaliczono jodłę pospolitą liczącą ok. 160 lat, 3 m obwodu i 37 m wysokości, ponad 200-letni dąb szypułkowy, lipa drobnolistna oraz klon jawor.
Drzewa obsiewają się i odnawiają bardzo dobrze, szczególnie jodła.
Na uwagę zasługują rzadkie rośliny: barwinek pospolity, kukułka Fuchsa, orlik pospolity, pluskwica europejska, czy wroniec widlasty, wiecznie zielone pnącze bluszcz pospolity; rzadka w Polsce bylina lilia złotogłów czy podkolan zielonawy; także krzew wawrzynek wilczełyko.
Większość z nich znalazła się na ”Czerwonej liście roślin naczyniowych zagrożonych w Polsce”.
Rezerwat zlokalizowany ok. 13 km na północ od Wolborza, przez wieś Żarnowicę i Koło a potem na wschód przez wieś Golesze Nowe.