Powiat lubliniecki - powiat ziemski w południowej Polsce, w północno-zachodniej części województwa śląskiego. Siedzibą władz powiatu jest miasto Lubliniec.
Powiat lubliniecki położony jest w dorzeczach górnej Liswarty i górnej Małej Panwi. Jego terytorium znajduje się na pograniczu Niziny Śląskiej i Wyżyny Śląskiej. W północno-wschodniej części powiatu znajduje się też większa część Parku Krajobrazowego „Lasy nad Górną Liswartą”.
Zaczątkiem powiatu był tzw. districtus Lublinensis, który to wzmiankowany był już w XIV wieku. Powiat został utworzony w 1990 r. w wyniku reformy administracyjnej III RP. Do końca XX wieku w granicach powiatu znajdowały się też miasta i gminy Kalety i Dobrodzień, które zostały odłączone od powiatu lublinieckiego 1 stycznia 1999 roku.
Na obszarze powiatu znajduje się kilkanaście dworków, pałaców i zespołów zamkowo-pałacowych: w Dralinach, Kochanowicach, Kochcicach, Koszęcinie, Lublińcu, Łagiewnikach Wielkich, Panoszowie, Sierakowie Śląskim, Wędzinie i Wierzbiu.
Na trasie Szlaku architektury drewnianej znajdują się następujące obiekty:
Kapliczka św. J. Nepomucena w Boronowiewolno stojąca dzwonnica drewniana z XVII w. przy murowanym kościele św. Józefa z 1331 w Sadowie
kościół Matki Boskiej Różańcowej z 1611 w Boronowie, pierwszy na Śląsku kościół zbudowany na planie krzyża greckiego.
Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny z 1576 w Gwoździanach.
kościół św. Anny z 1653 w Lublińcu
kościół św. Jana Chrzciciela z ok.1670 w Bruśku
kościół Świętej Trójcy z 1724 w Koszęcinie
kościół św. Marcina z 1751 w Cieszowej
kościół cmentarny św. Walentego z 1696 w Woźnikach
W zespole zamkowym w Koszęcinie swoją siedzibę ma Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”. W miejscowości Cieszowa, oprócz zabytkowego kościoła, znajduje się też kirkut z XVIII wieku.
Poza szlakiem architektury drewnianej, na terenie powiatu znajdują się także:
