Pleszew
| Pleszew | |
 | |
| Herb | |
 | |
| Mapa | |
 | |
| Informacje | |
| Państwo | Polska |
| Region | Województwo wielkopolskie |
| Powierzchnia | 13,14 km² |
| Ludność | 16 872, 16 641 |
| Nr kierunkowy | 062 |
| Kod pocztowy | 63-300 |
| Strona internetowa | |
Pleszew - miasto w południowo-wschodniej części województwa wielkopolskiego, nad Nerem, na Wysoczyźnie Kaliskiej. Jest siedzibą powiatu pleszewskiego oraz gminy Pleszew.
Charakterystyka
[edytuj]Dojazd
[edytuj]Pociągiem
[edytuj]W Pleszewie znajduje się stacja kolejowa leżąca na trasie łączącej stolicę województwa wielkopolskiego Poznań z siedzibą sąsiedniego powiatu Ostrowem Wielkopolskim. Nie jest ona położona w samym mieście, lecz w pobliskiej wiosce Kowalew. Do Pleszewa dojechać można taksówką lub autobusami, a także kolejką wąskotorową ze stacji Pleszew Wąskotorowy.
Samochodem
[edytuj]W Pleszewie krzyżują się drogi krajowe nr 11 Bytom w woj. śląskim – Kołobrzeg w woj. zachodniopomorskim oraz nr 12, która prowadzi prosto do Kalisza i do drogi ekspresowej, dzięki czemu można dojechać do południowej Polski, w tym woj. świętokrzyskiego i Sandomierza. Na drodze krajowej nr 11 znajduje się obwodnica, która omija Pleszew od strony zachodniej. W centrum krzyżują się także drogi gminne, które prowadzą do okolicznych miejscowości.
Autobusem
[edytuj]Do miasta można również dostać się autobusami PKS oraz innych przewoźników. Rozkład jazdy i inne informacje znajdziemy na stronie internetowej .
Komunikacja
[edytuj]W mieście działa spółka Pleszewskie Linie Autobusowe, która obsługuje połączenia Pleszewa z lokalnymi miejscowościami. Szczegółowy rozkład jazdy, ceny biletów i dodatkowe informacje znajdują się na stronie internetowej . Miejski Zakład Komunikacji w Ostrowie Wielkopolskim wprowadził między innymi linię P, która kursuje między Pleszewem a Ostrowem Wielkopolskim.
Warto zobaczyć
[edytuj]
- Kościół rzymskokatolicki pw. św. Floriana – kilkufazowy. Murowana, gotycka część wschodnia (pierwotna kaplica) sprzed 1444 roku i zapewne nadbudowana w 1635 roku murowana zakrystia z 2 połowy XVI wieku, a drewniana siedemnastowieczna nawa po zniszczeniu w 1745 roku odbudowana staraniem ks. Ludwika Pełki. Kościół remontowany w latach 20. i 60./70. XIX wieku, oraz w latach 1954–1958 (wraz z powiększeniem kruchty południowej i zachodniej). Od 1925 roku – parafialny, a w 1933 roku wpisany do rejestru zabytków. We wnętrzu 3 ołtarze: główny – barokowy, z 1 ćw. XVIII wieku, m.in. z gotycką piętnastowieczną figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem, barokowymi obrazami: św. Gabriela Archanioła (aut. Jana Wróblewskiego z 1707 roku), św. Michała Archanioła oraz św. Floriana. Ołtarze boczne przebudowane w XIX wieku, z cennymi rzeźbami, m.in. wczesnobarokową – św. Leonarda (1 ćw. XVII wieku), późnogotycką – św. Floriana? (1 ćw. XVI wieku) i wczesnobarokową – św. Jadwigi Śląskiej (1 ćw. XVII wieku).
- Rynek i Ratusz wzniesiony w 1835 roku w stylu klasycystycznym wg kosztorysu Schradela, pod nadzorem Sadowicza i Krzyżankiewicza. Murowany, dwutraktowy, z podłużnym środkowym korytarzem, trzykondygnacyjny, nakryty dachem naczółkowym, z pierwotną fasadą od południa, urozmaiconą środkowym pseudoryzalitem z trójkątnym tympanonem. Już od końca lat 30. XIX wieku częściowo na I i II piętrze mieścił się sąd, a w latach 70. XIX wieku na parterze był areszt i siedziba policji z osobnym wejściem od zachodu. W latach 1905–1906 przebudowano schody wewnętrzne, a między 1906–1912 wzniesiono piętrowy, neoklasycystyczny aneks wschodni wg projektu „A. Peysera & Co. Baugeschäft”. W 1912 roku, w ratuszu były „biura zarządu miejskiego, policyjne, kasa miejska, filia banku i sąd okręgowy”, a na poddaszu mieszkanie woźnego. W latach 1937–1938 budynek był remontowany, a w czasie II wojny rozbudowany o podpiwniczenie południowe. Po 1945 roku zlikwidowano otwór wejściowy od zachodu, a w 2004 roku wyremontowano jego wnętrza. Ratusz od 1968 roku znajduje się w rejestrze zabytków.
- Kościół parafialny pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela istnieje co najmniej od XIV wieku i do 1806 roku otoczony był cmentarzem grzebalnym. Kościół murowany, orientowany, niegdyś gotycki i odbudowany po pożarze w 1606 roku i 1715 roku. Częściowo spalony w 1806 roku i odbudowany w latach 1807–1822, eklektyczny, z fragmentami gotyckich ścian. Rozbudowany w 1854 roku o wschodnią zakrystię, a w latach 1873–1878 o neogotycką kaplicę św. Józefa. W 1933 roku wpisany do rejestru zabytków. W latach 50. XX wieku na ścianach i sklepieniach naw oraz prezbiterium wykonano sztukaterie o formach rokokowych (aut. Jana Żaka), stiuki kolumn i ołtarza głównego (wyk. Leon Cybiński), a także sklepienie w prezbiterium. Trzy ołtarze barokowo-klasycyzujące, z przekształconymi zwieńczeniami. W kaplicy św. Józefa neogotycki ołtarz z około 1898 roku (wyk. warsztat Antoniego Szymańskiego) i neogotycka chrzcielnica. Na fasadzie świątyni dwie tablice z 1925 roku (proj. Władysława Marcinkowskiego) upamiętniające ofiary I wojny, powstania wielkopolskiego oraz wojny polsko-bolszewickiej, a na ścianie północnej – ks. Kazimierza Niesiołowskiego (z 1974 roku) i ks. Jerzego Popiełuszki (z 1999 roku) oraz dwie tablice poświęcone św. Janowi Chrzcicielowi, patronowi Pleszewa od 2003 roku. Po stronie południowej kościoła kapliczka-grota Matki Boskiej z Lourdes (z 1930 roku), „Mur pamięci” z 2006 roku oraz pomnik Jana Pawła II.