Lewin Brzeski
| Lewin Brzeski | |
.jpg) Rynek i ratusz
| |
| Herb | |
| |
| Mapa | |
| |
| Informacje | |
| Państwo | Polska |
| Region | Województwo opolskie |
| Powierzchnia | 10,35 km² |
| Wysokość | 143–145 m n.p.m. |
| Ludność | 5880 |
| Nr kierunkowy | (+48) 77 |
| Kod pocztowy | 49-340 |
| Strona internetowa | |
Lewin Brzeski – miasto w południowej Polsce, położone w województwie opolskim, w powiecie brzeskim. Miasto należy do najstarszych na Śląsku (prawa miejskie uzyskało w połowie XIII wieku).
Historia[edytuj]
Lewin Brzeski to dawna osada targowa leżąca przy przeprawie przez Nysę Kłodzką na szlaku handlowym, łączącym Śląsk z Węgrami. Trakt handlowy, przy którym powstało miasto, zaliczany jest do węgierskiego odgałęzienia szlaku bursztynowego. Lokacji miasta dokonano około 1250 r. przez pierwszego właściciela Bogusza z Pogorzeli. Po raz pierwszy nazwa została wymieniona w przekazach źródłowych, jako Lewin (w 1257 r.), później Lebyn (1376 r.), od 1742 r. występował jako Löben. Znaczenie nazwy nie jest do końca wyjaśnione.
Intensywny rozwój miasta rozpoczął się od 1333 r., kiedy to Lewin otrzymał prawa miejskie na wzór Brzegu. Miasto kilka razy zmieniało swoją przynależność polityczną. Od początku swoich dziejów należało do księstwa opolskiego, a od 1329 r. do księstwa legnicko – brzeskiego. W 1526 r. zostało wraz z koroną Czeską przyłączone do monarchii habsburskiej, a w 1657 r. włączone bezpośrednio do cesarstwa austriackiego. W 1742 r. znalazło się w granicach Prus w efekcie wojen śląskich.
Do 1509 r. Lewin stanowił własność Pogorzelskich, następnie do 1796 r. był w posiadaniu hrabiowskiego rodu von Beess (Biesów), potem hrabiego Jana Bogmiła Stosza. Miasto liczące ok. 700 mieszkańców rozwijało się pomyślnie do początków XVII wieku, dzięki rzemiosłu, rolnictwu i od 1522 r. cotygodniowym (środy) targom. Jego gospodarczy upadek spowodowała wojna trzydziestoletnia (1618 – 1648 r.), a ponowny rozwój zahamowany został wojnami napoleońskimi (1806 r. – 1807 r.).
Głównym źródłem utrzymania mieszkańców Lewina było rolnictwo, rzemiosło i handel. Pod koniec XVII w. miasto zamieszkiwane było przez ok. 900 osób.
Jak podają źródła historyczne w wiekach XVII–XIX, zajęcia w szkole ewangelickiej odbywały się w języku polskim, a w kościele protestanckim głoszono kazania po polsku.
Rozwój przemysłu w Lewinie był ściśle związany z budową linii kolejowej (1843r.). Po tym czasie zaczęły powstawać różne zakłady przemysłowe: cegielnie, kaflarnia, garbarnia, zakład metalowy – 1866 r., cukrownia 1882 r. Po I wojnie światowej: młyn, mleczarnia, tartak, gazownia, wikliniarnia. W Lewinie mieściły się takie instytucje jak: poczta (1843r.), szpital (1866 r.), Sąd (1860r.), miejska kasa oszczędności (1900 r.), biblioteka (1903r.) oraz sześcioklasowa szkoła powszechna (1903 r.) Ponadto szereg zakładów rzemieślniczych jak piekarnie, rzeźnie i masarnie, szewcy, krawcy, stolarze, cieśle itd.
Transport[edytuj]
Miasto leży przy głównym szlaku kolejowym Wrocław – Katowice/Lubliniec, pomiędzy autostradą A4 a drogą krajową nr 94 Opole – Wrocław. Przez Lewin przebiega droga wojewódzka 458, która w okolicach Młodoszowic i Przylesia łączy się z autostradą A4. Droga ta łączy także miasto z wcześniej wspomnianą DK 94.
Warto zobaczyć[edytuj]
- Renesansowy kościół św. Piotra i Pawła
- Barokowy pałac z zespołem parkowym
- Klasycystyczny ratusz miejski na rynku
- Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
- Zamek myśliwski (w sąsiednich Kantorowicach)
Najbliższe okolice[edytuj]
.jpg)
Gastronomia[edytuj]
Pizzeria Klisza, Restauracja AB, Nazarkebab.