Kongo leży w środkowej Afryce. Północno-wschodnia część kraju, w przeważającej części pokryta obszarami podmokłymi, jest częścią rozległej Kotliny Konga. Dalej na południowy zachód w rzeźbie terenu zaczynają dominować wyżyny, a na zachodzie pojawia się wąski pas nizin, związanych z bliskością oceanu. Granica państwa wynosi w sumie 5504 km. Na zachodzie Republika Konga graniczy z Gabonem (1 903 km), na północy z Kamerunem (523 km) oraz Republiką Środkowoafrykańską (467 km), na wschodzie z Demokratyczną Republiką Konga (2 410 km), a na południu z Angolą (201 km). Najdłuższą rzeką państwa jest Kongo, przy czym na żadnym odcinku nie płynie wyłącznie przez terytorium Republiki Konga, a jedynie stanowi granicę z Demokratyczną Republiką Konga. Innymi znacznymi ciekami wodnymi są uchodzące do Konga: Ubangi, Sangha i Alima.
W kraju wstępują dwa typy klimatu. Przeważająca część kraju leży w strefie klimatu równikowego wilgotnego, a południowo-zachodnia część kraju w strefie klimatu podrównikowego suchego.
Klimat równikowy zajmuje całą Kotlinę Konga i północną część płaskowyżu. Charakteryzuje się on stałymi i wysokimi temperaturami, rzędu od 24 do 27°C i wysokimi opadami. Średnio w północnej części kraju spada ponad 1500 mm deszczu. Maksimum wynosi 2000 mm.
Południowo-zachodnia część kraju to klimat podrównikowy suchy. Amplitudy temperatur są tam większe i występuje wyraźna pora sucha, zaczynająca się w maju i kończąca w październiku. Średni opad to około 1000 mm rocznie.
Kraj rolniczo-przemysłowy o bogatych złożach surowców naturalnych. W rolnictwie zatrudnionych jest 59% ludności, chociaż wytwarza ono zaledwie 10% PKB (dla porównania przemysł 59% PKB). Uprawa palmy oleistej, kakaowca, kawy, orzeszków ziemnych, manioku, ryżu, kukurydzy i roślin cytrusowych. Znaczące wydobycie i eksport ropy naftowej, który przynosi najwięcej dochodów. Inne surowce naturalne to diamenty, sole potasowe i rudy żelaza. Znaczący przemysł drzewny.
Według danych oficjalnych pochodzących z 2007 roku Kongo posiadało ponad 40 miast o ludności przekraczającej 4 tys. mieszkańców. Stolica kraju Brazzaville jako jedyne miasto liczyło ponad milion mieszkańców; 1 miasto z ludnością 500÷1000 tys.; 2 miasta z ludnością 50÷100 tys.; 3 miasta z ludnością 25÷50 tys. oraz reszta miast poniżej 25 tys. mieszkańców.
Transport w Republice Konga obejmuje transport lądowy, lotniczy i wodny. Krajowy system kolei został zbudowany przez robotników przymusowych w latach trzydziestych i w dużej mierze nadal funkcjonuje. Istnieje również ponad 1000 km utwardzonych dróg i dwa główne międzynarodowe lotniska (Maya-Maya Airport i Pointe Noire Airport), skąd organizowane są loty do Europy, większości Afryki, a także na Bliski Wschód. W kraju znajduje się również kilka portów morskich, m.in. na Oceanie Atlantyckim w Pointe-Noire i w innych miastach wzdłuż rzeki Kongo (w Brazzaville i Impfondo).
W Kongo działa kilka niewielkich sieci supermarketów i kilka większych sklepów znanych sieci zagranicznych (głównie z Europy). W większości miejscowości znajdują się bazary i hale targowe, na których większość Kongijczyków robi zakupy. Warto wiedzieć, że na niektórych targowiskach można znaleźć towary, których nie kupimy w normalnym markecie. Chcąc zakupić żywność i inne produkty w kraju, najlepiej mieć przy sobie franki CFA lub amerykańskie dolary, ponieważ inne waluty nie są tu tak bardzo popularne, a ich wymiana z pewnością nie będzie łatwa.
Kuchnia Kongo opiera się głównie o tutejsze rośliny i zwierzęta. Wśród regionalnych potraw znajdują się m.in. owoce, smażone mięso i placki.Osobom nie znającym tutejszej kuchni odradza się spożywania owadów i innych podobnych stworzeń, których spożycie mogłoby wywołać skutki uboczne.
Przebywając w kongijskiej restauracji warto spróbować sakamadesu (mieszanka manioku i fasoli z dodatkiem mięsa) i poulet moambe (ryż z kurczakiem i sałatką z manioku).
.svg)
