Borowy Młyn (województwo wielkopolskie)

Borowy Młyn osada w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Sieraków, wchodząca w skład sołectwa Marianowo.

Współrzędne geograficzne: 52°40′30″N, 16°02′31″E

Atrakcyjnie, pod względem przyrodniczym i krajobrazowym, położona 6 km na południe od Pszczewa osada w dolinie tzw. Borowego Strumienia, łączącego jezioro Chłop z jeziorem Wędromierz, tworzącego powyżej leśniczówki, na południe od niej jezioro rynnowe o sztucznie podwyższonym poziomie wody, zwane Borowym Stawem (22,47 ha).

Wzmiankowana od 1564 r., znajdował się tutaj młyn wodny stanowiący własność biskupów poznańskich.

Pod Borowym Młynem odkryto w 1956 r. osadę wczesnośredniowieczną z IV lub V w. n.e., rozwijającą się do XII w. i zniszczoną prawdopodobnie równocześnie z Pszczewem. Znaleziono tu drobne wyroby szklane (sprowadzone z dalszych okolic), ceramikę oraz tzw. kloce dymarkowe, świadczące o wytopie żelaza w tym miejscu.

W sąsiedztwie Borowego Młyna, nad jeziorami Chłop i Trzy Tonie, położone są ośrodki turystyczne. Na południe od Borowego Młyna rozciąga się jezioro Wędromierz (pow. 74 ha, głęb. 12 m), na zachód zaś jezioro Trzy Tonie (pow. 18 ha).

Jezioro Chłop. Największe z jezior w okolicy Pszczewa, pow. 228 ha, głębokość maksymalna 23 m, dł. 4,2 km, szer. do 1 km. Malowniczy akwen; szczególnie ciekawy jest brzeg wschodni, przy którym wznoszą się pagórki Ozu Pszczewskiego. Z pd.-wsch. brzegu wrzyna się w jezioro szeroki, pagórkowaty i zalesiony półwysep (dł. 0,7 km), zwany Jelenią Głową. Jezioro ma bardzo dobre warunki do kąpieli. W dużej części otoczone jest lasami. Znajdują się tu ośrodki wczasowe.

Od 1991 r. okolice leśniczówki zostały włączone w teren Sierakowskiego Parku Krajobrazowego, chroniącego unikatowy polodowcowy krajobraz Pojezierza Międzychodzko-Sierakowskiego;
W 2002 r. cała gmina Sieraków została włączona także w obszar specjalnej ochrony ptaków „Natura 2000” – Puszcza Notecka

W leśnictwie Borowy Młyn znajduje się 5 pomników przyrody:

3 pojedyncze drzewa,
2 grupy drzew (łącznie 18 drzew).

Chronione są natomiast dwa gatunki drzew:

1 świerk pospolity,
20 sosen zwyczajnych skupionych w 4 pomniki przyrody.

Borowy Młyn jest ważnym skrzyżowaniem szlaków turystycznych pieszych:

szlak żółty PTTK: Nojewo, Jezioro Wielkie, Jezioro Krzymień, Tuchola, Sieraków, Marianowo – dąb „Józef” - Rezerwat przyrody „Mszar nad jeziorem Mnich”, Rezerwat przyrody „Cegliniec”, Borowy Młyn, Kobusz, Piłka;
szlak czerwony PTTK: Sieraków, Rezerwat przyrody Buki nad jeziorem Lutomskim, Sośnia – punkt widokowy Góra Głazów, Kurnatowice, Prusim, Zatom Stary, (prom na Warcie), Kukułka, Borowy Młyn – Jezioro Lichwińskie, Jezioro Bucharzewskie, Chojno, Mokrz;

oraz lokalnych dróg rowerowych.

W pobliżu wieś Szarcz leżąca na zachodnim brzegu jeziora Szarcz Mały (powierzchnia 12 ha), na północ od jeziora Szarcz (o powierzchni 170 ha), 3 km na północny zachód od Pszczewa. Znana od 1288 r. W przeszłości wchodziła w skład klucza dóbr biskupich w Pszczewie. W końcu XIX w. i do 1939 r. Szarcz był jednym z głównych ośrodków polskości w tej części Wielkopolski, znajdującej się pod władzą niemiecką. W okresie międzywojennym działało tu koło Związku Polaków w Niemczech. W mieszkaniach prywatnych odbywały się zebrania i obchody rocznic narodowych, w których brali udział przedstawiciele Związku z Berlina i konsulatu polskiego z Piły. Od 1904 r. mieszkał w Szarczu Kazimierz Kowalski (1882-1962), wieloletni prezes pszczewskiego oddziału Związku Polaków w Niemczech.

Wśród innych ciekawych obiektów są: zespół zabudowań folwarcznych, skromny dwór i relikty parku z pocz. XIX w., wśród których rośnie potężny dąb o obwodzie 8,20 m.