Szlak imienia Kuika i Bajera

Szlak pieszy nr 3590 (wg oznaczenia PTTK) szlak im. Mariana Kuika i Ludwika Bajera

Informacje

Zlokalizowany w centralnej części Wielkopolskiego Parku Narodowego szlak pieszy długości 10,6 km oznaczony standardowym znakiem czarnego szlaku pieszego o przebiegu południkowym.

Łączy przystanek kolejowy „Trzebaw-Rosnówko” w Rosnówku przez Trzebaw i Łódź oraz brzegiem Jeziora Dymaczewskiego z przystankiem autobusowym „Dymaczewo Stare – Bajera” w Dymaczewie Starym. W północnej części szlak spełnia standardową łącznikową funkcję szlaku czarnego, umożliwiając przejście ze szlaku zielonego nr 3589 Stęszew-Szreniawa w Rosnówku do szlaku niebieskiego nr 3583 Iłowiec-Otusz (Mosina-Stęszew w granicach Wielkopolskiego Parku Narodowego) w lesie pomiędzy Trzebawiem a Łodzią. W południowej części szlak prowadzi malowniczą leśną ścieżką na wysokim wschodnim brzegu Jeziora Dymaczewskiego z Łodzi do Dymaczewa Starego, w pobliżu ujścia Trzebawki i koło rezerwatu „Czapliniec”.

Szlak w systemie szlaków turystycznych WPN

Szlak należy do mało uczęszczanych tras turystycznych w WPN, gdyż nie przebiega w pobliżu żadnej z głównych atrakcji Parku.

Szlak czarny jako łącznik pomiędzy Rosnówkiem a Trzebawiem i Łodzią umożliwia w połączeniu z innymi trasami turystycznymi wykonanie dużej pętli przez środkową część WPN poprzez Stęszew albo poprzez Jarosławiec i Jeziory nad Jeziorem Góreckim. Południowa część szlaku umożliwia wykonanie ciekawej pętli ok. 10 km z Dymaczewa Starego przez Łódź i Górkę do której dojść można szlakiem niebieskim nr 3583 – powrót do Dymaczewa Starego zabytkową Aleją Czereśniową wzdłuż oznakowanego szlaku rowerowego Wypalanki-Dymaczewo (kolor zielony).

Dojazd

Pojazdem mechanicznym

Do Rosnówka można dojechać DW nr 311 (dawną DK nr 5) z węzła A2 Poznań-Komorniki ok. 15 min, z węzła S5/DK32 „Stęszew” ok. 10 min. Bezpłatnie zaparkować można w pobliżu stacji kolejowej „Trzebaw-Rosnówko” albo we wsi wzdłuż ulicy Dworcowej.

Do Trzebawia dojechać można asfaltową szosą z DW nr 311 (dawną DK nr 5) z węzła A2 Poznań-Komorniki ok. 15 min, z węzła S5/DK32 „Stęszew” ok. 10 min. Bezpłatnie zaparkować można we wsi.

Do Dymaczewa Starego można dojechać DW nr 431 z Mosiny ok. 5 min, z węzła S5 „Mosina” ok. 10 min. Zaparkować bezpłatnie można we wsi wzdłuż ulicy Bajera lub w pobliżu plaży w Dymaczewie Nowym (ok. 1 km od szlaku).

Komunikacją publiczną

Na stacji kolejowej „Trzebaw Rosnówko” zatrzymują się pociągi Poznańskiej Kolei Aglomeracyjnej relacji Poznań Główny (Wągrowiec) – Grodzisk Wielkopolski (Wolsztyn). Dojazd z Poznania ok. 20 min, dojazd z Grodziska Wlkp. ok. 45 min. Szynobusy umożliwiają przewóz rowerów za dodatkową dopłatą. Częstotliwość kursów umożliwia zakończenie tu wycieczki, chociaż w święta można trafić na popołudniową przerwę. Na stacji nie ma biletomatu, bilety do zakupu u konduktora i w niektórych szynobusach, można płacić kartą. Atrakcyjnie turystycznie weekendowe kursy pociągów parowych w 2023 r. zostały zawieszone.

Alternatywnie do Rosnówka można dojechać autobusem linii nr 707 z dworca Poznań – Górczyn, wymaga biletów A+B+C.

Przystanek „Dymaczewo Stare – Bajera” obsługiwany jest przez linię autobusową nr 692 PUK Mosina relacji Mosina-Dymaczewo Nowe. Autobusy jeżdżą w dni robocze rzadziej niż raz na godzinę, w soboty co dwie godziny, a w święta jest jedynie kilka kursów.

Dojście i dojazd rowerem

Wygodne dojście i dojazd rowerem do północnej części szlaku ze Stęszewa, Szreniawy, Lubonia, Puszczykowa i Mosiny umożliwiają trasy i szlaki turystyczne w WPN. Dojście do południowego zakończenie szlaku jest możliwe z Mosiny uciążliwym nieoznaczonym w terenie przejściem nad Kanałem Mosińskim i dalej polną drogą wzdłuż Samicy Stęszewskiej bądź alternatywnie szosą wzdłuż DW nr 431 (szosa nie ma chodnika ani utwardzonego pobocza).

Opis

Szlak w północnej części przebiega monotonnie dogami gruntowymi przez tereny polne i leśne, a na terenie miejscowości prowadzony jest drogami utwardzonymi. Jest dostępny dla rowerów. Południowa część szlaku przebiega ciekawą przyrodniczo leśną ścieżką nad Jeziorem Dymaczewskim i przez drewniany mostek nad Trzebawką. Jazda rowerem na tym odcinku jest ogólnie zakazana jako poruszanie się poza wyznaczonymi dla rowerów trasami w obrębie WNP, a technicznie możliwa jedynie rowerem górskim ze względu na wąską ścieżkę – alternatywnie przez Górkę prowadzi oznaczony szlak rowerowy (zielony). Na terenie Dymaczewa Starego szlak przebiega ulicą nieutwardzoną.

Szlak jest dobrze oznaczony na terenach polnych oraz leśnych standardowymi znakami szlaku pieszego, a na węzłach szlaków turystycznych w Łodzi i Rosnówku – drogowskazem, natomiast źle oznaczony w obszarze miejscowości i niedostatecznie na odcinku od Trzebawia do Łodzi (2019). Początek szlaku jest oznaczony koło nieczynnego budynku stacji kolejowej „Trzebaw-Rosnówko” i dalej słabo widoczny w ulicy Dworcowej aż do rozwidlenia szlaków na skrzyżowaniu z Podgórną. Na terenie Trzebawia nieoznaczony, poruszanie się szlakiem wymaga użycia mapy, oznakowanie poprawia się w lesie na północ od Łodzi i jest dobre wzdłuż Jeziora Dymaczewskiego. Na terenie Dymaczewa Starego oznaczenie szlaku jest słabo widoczne, a koniec szlaku nie jest w ogóle oznaczony na przystanku autobusowym „Dymaczewo Stare-Bajera” (2019).

Na szlaku nie znajdują się żadne udogodnienia dla turystów ani instalacje z mapą szlaków turystycznych. W Trzebawiu otwarty teren rekreacyjny z wiatami i koszami na śmieci znajduje się naprzeciwko budynku szkoły filialnej – ul. Mosińska 1 (ok. 300 m obok szlaku). Przystanek dla turystów z wiatami turystycznymi bez koszy na śmieci (ze względu na występowanie dzikich zwierząt) znajduje się w Górce – ok. 500 m od szlaku.

Przebieg

Ze stacji kolejowej w Rosnówku szlak prowadzi brzegiem zabudowań i terenów polnych w kierunku Wielkopolskiego Parku Narodowego słabo oznaczoną drogą utwardzoną (ul. Dworcowa) wraz ze szlakiem Stęszew-Szreniawa (zielonym) ok. 400 m do skrzyżowania (z ul. Podgórną) na skraju wsi. Miejsce rozejścia się szlaków wyznacza drogowskaz, szlak czarny kieruje się na południe przez pola zaniedbaną aleją kasztanową do Trzebawia. Przez wieś źle oznaczony (2019) szlak wytyczony jest asfaltowymi ulicami ul. Kuika koło zniszczone ogrodzenia byłego dworu do symbolicznego pomnika Mariana Kuika, a następnie skręca w ul. Spokojną i prowadzi do lasu za wsią.

W lesie na południe od Trzebawia szlak poprawnie oznaczonymi drogami gruntowymi prowadzi przez teren pagórkowaty i dolinkę do dużej drogi gruntowej łączącej Stęszew z Mosiną, którą przebiega oznaczony szlak rowerowy Pierścień Dookoła Poznania. Szlak skręca ostro w prawo na zachód, biegnie ok. 400 m wraz ze szlakiem rowerowym i skręca ostro w lewo na południe w leśną ścieżkę (uwaga na oznakowanie). Ok. 150 m dalej znajduje się pomnik upamiętniający katastrofę lotniczą.

Leśnymi ścieżkami przez pagórkowaty teren szlak prowadzi do gruntowej ul. Trzebawskiej w Łodzi, by po ok. 200 metrach na oznaczonym drogowskazem węźle szlaków połączyć się ze szlakiem niebieskim ze Stęszewa do Mosiny. Szlaki schodzą razem nad Jezioro Dymaczewskie ul. Wypoczynkową i brzegiem plaży prowadzą w las, gdzie po ok. 350 m szlak niebieski skręca ostro na wschód pod górę w kierunku Górki.

Południowy i najbardziej malowniczy odcinek szlaku im. Kuika i Bajera wytyczony jest wysokim brzegiem Jeziora Dymaczewskiego. Dobrze oznaczona długa ścieżka leśna prowadzi szlak brzegiem łąki przez drewniany mostek na Trzebawce, a następnie wokół niskiego płotka oddzielające półwysep zajmowany przez Rezerwat Ścisły „Czapliniec” ponownie do brzegu Jeziora. Wzdłuż skarpy szlak prowadzi ok. 3 km do miejscowości Dymaczewo Stare. We wsi widoczne jedynie resztki oznakowania, szlak prowadzony jest gruntową ulicą Bajera do pomnika Ludwika Bajera, gdzie skręca w prawo w ul. Szkolną, którą dochodzi do przystanku autobusowego przy szosie Mosina-Stęszew (DW 431). Na końcowym odcinku i na przystanku szlak w ogóle nie jest oznaczony (2019).

Miejsca warte zobaczenia

Walory przyrodnicze

Malownicze rynnowe Jezioro Dymaczewskie jest największym zbiornikiem wodnym WPN, wykorzystywanym też do sportów wodnych (żeglarstwa, pływania) – szlak przebiega ciekawą trasą jego wschodnim wysokim brzegiem. Niedostępny dla turystów półwysep w północnej części jeziora mieści Obszar Ochrony Ścisłej „Czapliniec”, miejsce bytowania rzadkich gatunków ptactwa. Las przez który przebiega szlak nie jest przekształcany przez człowieka, widoczne są zwalone pnie i gęste poszycie, robiące wrażenie zwłaszcza na skarpie półwyspu. Uchodząca do Jeziora Dymaczewskiego struga Trzebawka przecina ładną łąkę, tworząc malowniczy krajobraz widoczny ze szlaku.

Dziedzictwo kulturowe

Zaniedbana aleja kasztanowa łącząca Rosnówko z Trzebawiem ma charakter pomnikowy – jednej z trzech kasztanowych alei prowadzących przez pola do dworu w Trzebawiu. Dwór jest zamknięty, otoczony niszczejącym płotem. Trzebaw ma charakter wsi dworskiej z zachowanym układem urbanistyczny. Przy skrzyżowaniu dróg łączących Trzebaw z Łodzią i Stęszew z Mosina pomnik lotników w miejscu katastrofy lotniczej, a w Łodzi można zwiedzić drewniany kościół z XVII wieku.

W Trzebawiu znajduje się kamienny obelisk upamiętniający Mariana Kuika, a w Dymaczewie Starym murowany symboliczny pomnik Ludwika Bajera – ofiar zbrodni nazistowskich, patronów szlaku.