Rezerwat przyrody Wrząca

Florystyczny, leśny rezerwat przyrody „Wrząca” i leży w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w [[w:Gmina Błaszki|gminie Błaszki]], w nadleśnictwie Złoczew, w pn.-zach. części uroczyska Orły, koło wsi Marianów przy drodze Brąszewice – Wojków. Mezoregion Wysoczyzna Złoczewska. został utworzony w 1995 r. i ma powierzchnię 59,10 ha.
Współrzędne geograficzne: 51°34′00″N 18°25′20″E
Głównym celem powołania rezerwatu było zachowanie dla celów dydaktycznych i naukowych kwaśnej buczyny niżowej na granicy naturalnego występowania buka i jodły.
Najstarsze dane o lesie, w którym położony jest rezerwat pochodzą z 1902 r. Należał on do dóbr Wrząca położonych w guberni kaliskiej, w okresie przed II wojną światową wchodził on w skład majątku ziemskiego Wrząca. Lasy tego majątku wyróżniały się spośród okolicznych posiadłości wzorowym zagospodarowaniem.
W skład rezerwatu wchodzi cienisty, wysokopienny las bukowy ze skąpo wykształconym podszytem i ubogim runem. Silnie zwarty drzewostan składa się głównie z buka. Około 20% tego drzewostanu stanowi także dąb bezszypułkowy. Domieszka innych gatunków drzew jest bardzo nieznaczna, tworzy ją jodła, świerk, brzoza, osika, sosna i modrzew.
Obecnie najstarsze rosnące w rezerwacie drzewa liczą około 120 lat. Są to buki zwyczajne i dęby bezszypułkowe. Stwierdzono tu również takie gatunki jak: jodła pospolita, świerk pospolity, brzoza brodawkowata, osika oraz z nasadzeń sosna pospolita i modrzew europejski. Najokazalsze okazy buka osiągają obwody od 250 do 300 cm.
Ubogie ze względu na silne zakwaszenie i ocienienie runo ma strukturę skupiskową. Tworzy je kosmatka owłosiona, turzyca pigułkowata, kostrzewa owcza i z mniejszym udziałem: konwalijka dwulistna, szczawik zajęczy, przetacznik leśny i ożankowy.
Z występujących tu roślin zielnych na uwagę zasługują: gruszkówka jednostronna, gruszyczka mniejsza, groszek skrzydlasty, widłak jałowcowaty i turzyca pagórkowa.
Charakterystyczny jest całkowity brak gatunków siedlisk żyznych oraz stały udział acidofilnych mszaków, tworzących miejscami rozległe darnie. Zwarte kępy nalotów i podszytów jodłowych i świerkowych widoczne są zwłaszcza w pn. części rezerwatu. Bogata jest flora takich płatów: wzrasta udział borówki czarnej, pszeńca zwyczajnego, turzycy pagórkowatej i siewek jarzębu. Sporadycznie występuje widłak jałowcowaty oraz gruszyczka jednostronna i mniejsza. Najstarsze, 110-letnie drzewostany bukowe z sosną i dębem bezszypułkowym porastają wsch. i pd. części rezerwatu na siedliskach lasu mieszanego świeżego.
Stare buki o rozmiarach pomnikowych rosną także w sąsiedztwie rezerwatu, np. przy drodze do leśniczówki rośnie buk o obwodzie 310 cm.
Rodzaj rezerwatu: florystyczny, typ rezerwatu: biocenotyczny i fizjocenotyczny, podtyp rezerwatu: biocenoz naturalnych i półnaturalnych, typ ekosystemu: leśny i borowy, podtyp ekosystemu: lasów mieszanych nizinnych.