Przejdź do zawartości

Park Mużakowski

Z Wikipodróży
Świat > Eurazja > Europa > Europa Środkowa > Park Mużakowski
Park Mużakowski

Obiekt z Listy światowego dziedzictwa UNESCO

Nowy Zamek w Bad Muskau
Jazy na potoku Hermannsneiße
Nysa widziana z Doppelbrücke (Mostu Podwójnego)
Blaue Brücke (Niebieski Most)
Zabudowania folwarczne zamku
Kolejka Mużakowska
Widok z lotu ptaka

Park Mużakowski (niem. Muskauer Park, Fürst-Pückler-Park) - założenie parkowe na terenie Niemiec i Polski. Leży nad rzeką Nysą Łużycką, w powiecie żarskim i mieście Mużaków. Jest to największy park w stylu angielskim na terenie Polski.

Po stronie polskiej znajdują się 522 ha całego kompleksu, a po stronie niemieckiej 206 ha. Centralna część parku z zabudowaniami rezydencjalnymi znajduje się po zachodniej stronie rzeki, natomiast polska część zlokalizowana jest przy miejscowości Łęknica.

2 lipca 2004 obszar ten został włączony do Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Historia

[edytuj]

Założycielem parku był książę Hermann Ludwig Heinrich von Pückler-Muskau. Pomimo burzliwej młodości związanej z zakładem wychowawczym czy armią najbardziej miłował przyrodę. Za odziedziczoną fortunę postanowił zaprojektować i stworzyć własny zespół krajobrazowy. W 1815 pierwszego maja Pückler wydał list otwarty do mieszkańców Muskau, w którym prosił o pomoc w zakładaniu parku przypałacowego w stylu angielskim. Równolegle podróżował wiele po Europie, wizytował w ogrodach, parkach i czerpał inspiracje do swojego życiowego dzieła. Dość szybko udało mu się też znaleźć chętnych do pomocy i nadzoru nad pracami specjalistów. Byli to Karl Friedrich Schinkel, August Schirmer (malarz), John Adey Repton (angielski architekt) oraz Jacob Heinrich Rehder (ogrodnik).

Włości mużakowskie mocno uległy przemodelowaniu. Wznoszono mosty, sadzono tysiące drzew i krzewów, a wszystko starano wkomponować w koryto rzeczne Nysy. Pogłębiający się kryzys finansowy spowodowany pracami na ogromną skalę oraz podróżami księcia zmusił go do sprzedaży majątku. Z koncepcji obejmującej ponad 700 ha, zrealizowano nieco ponad 250 ha. W 1845 książę był zmuszony sprzedać posiadłość w Muskau i przenieść się z byłą żoną Lucie do Branitz koło Chociebuża, gdzie rozpoczął tworzenie kolejnego parku. Zmarł 4 lutego 1871 roku.

Kolejnym właścicielem Parku Mużakowskiego był książę Fryderyk Niderlandzki, który kontynuował prace związane z tworzeniem parku. Kazał przebudować i zmodernizować niektóre budowle. We wschodniej części parku Eduard Petzold wykonał arboretum, w którym znajduje się prawie 3000 gatunków roślin drzewiastych i krzewiastych. Kolekcja zyskała miano najbardziej znaczącej w Niemczech. Prace trwały aż do śmierci księcia w 1881.

W 1883 posiadłość przejęła rodzina von Arnim, która po odratowaniu funduszy Muskau kontynuowała dzieło poprzedników. W latach 1886–1888 w miejscu, które Pückler przeznaczył na wzniesienie kaplicy grobowej powstało mauzoleum dla zmarłej tragicznie żony hrabiego von Arnim. W 1945 rodzina von Arnim została wysiedlona z Muskau. Po II wojnie światowej wiele budowli uległo zniszczeniu. Większość szybko i dość wiernie została odwzorowana, a ostatnie poprawki skończono w 2011.

Dojazd

[edytuj]

Samolotem

[edytuj]

W pobliżu nie ma obiektów związanych z międzynarodowym ruchem pasażerskim. Najbliższe lotnisko znajduje się 115 km na zachód i jest to Port Lotniczy w Dreźnie (IATA: DRS), a kolejnym Flughafen Berlin-Brandendburg (IATA: BER) - 140 km na północ. Wrocławskie lotnisko oddalone jest prawie 200 km od Mużakowa.

Samochodem

[edytuj]

Najlepiej kierować się na dawne przejście graniczne Olszyna-Forst. Zależnie czy jedzie się z północy czy z południa należy zjechać z drogi A18 w okolicy wsi Trzebiel na DK 12 lub w Rusocicach na DK 27, a potem DW 350 prowadzącą do Łęknicy. Na miejscu próbując przejechać na stronę niemiecką są 3 mosty drogowe, więc nie trzeba jechać daleko żeby przedostać się przez rzekę.

Koleją

[edytuj]

Atrakcje parku

[edytuj]
CZĘŚĆ NIEMIECKA CZĘŚĆ POLSKA
  • Zamek von Pücklera
  • Oranżeria i Ananasarnia
  • Folwark Zamkowy (Schloßvorwerk)
  • Kolejka Mużakowska
  • Most kolejowy
  • Doppelbrücke (Most Podwójny)
  • Ruine Alte Kapelle (ruiny kościoła)
  • Eichsee (dosłownie: Jezioro Dębowe)
  • Mauzoleum
  • Most Arkadowy
  • Most Królewski
  • Kamienny Krąg i Dąb Hermana
  • Dąb Odyna (Odins Eiche)
  • Taras Domu Angielskiego
  • Kamień Pücklera
  • Ruiny browaru i stara brama (przy Folwarku Bronowice)
  • Jezioro Skowronków

Noclegi

[edytuj]

Parkingi

[edytuj]

ŁĘKNICA

  • Ul. Wybrzeżna 1 (darmowy)
  • Ul. Hutnicza (trawa, 20 zł/dzień)
  • ul. 1-go Maja (przy targowisku miejskim)

BAD MUSKAU

  • Neißedamm (przy Ananasarni, 1.50 euro za 90 minut)
  • Görlitzer Str. 56 (6 euro/dzień)
  • Postplatz (płatny dla przyjezdnych, darmowy dla mieszkańców)
  • Parkplatz Marktplatz (płatny dla przyjezdnych, darmowy dla mieszkańców)
  • Mittelstraße 18

Informacja turystyczna

[edytuj]

W Bad Muskau punkt obsługi ruchu turystycznego działa przy Kirchplatz 5. Kontakt można nawiązać pod numerem telefonu: +49 (0)35771 50492 lub mailowo: info@badmuskau.info. Informacja turystyczna jest czynna zależnie od pry roku: od kwietnia do października: pon-pt 9:00-18:00; sob., niedz., święta 10:00-17:00, a od listopada do marca: pon-pt 09:00-16:00. Budynek stoi przy kortach tenisowych i Parkstrasse, 250 metrów od mużakowskiego rynku.

Po polskiej stronie wszelkich wiadomości dla przyjezdnych nt. zespołu Muskauer Park oraz Parku Krajobrazowego "Łuk Mużakowa" (tereny wokół Łęknicy) udziela punkt przy ul. Hutniczej 19. Budka działa od 10:00 do 16:00, poza poniedziałkami i wtorkami. Za 5 zł można nabyć tu też mapę, która jest naprawdę pomocna. Nr kontaktowy do obsługi miejsca: 530 365 800.

Gdzie dalej

[edytuj]
  • Pojezierze Łużyckie (Lausitzer Seenland) - region na granicy Saksonii i Brandenburgii złożony ze sztucznych jezior. Większość powstała przez zalanie odkrywek po dawnych kopalniach węgla brunatnego. Obszar ten rozciąga się od miasteczka Niska, aż do Luckau. Oprócz krajobrazu przemysłowego warto poświęcić czas na poznanie historii i lokalnej kultury - ziemie te są związane z Łużyczanami, którzy pomimo wielu wspólnych więzi z Polakami przez wieki żyją w granicach Niemiec. Sporo zabytków ma do zaoferowania Chociebuż, ale nie gorzej prezentują się mniejsze miasta jak Senftenberg czy Spremberg.
  • Drezno