Legnica

	Legnica;
	Herb
	Mapa
	Informacje
Państwo	Polska
Region	Województwo dolnośląskie
Powierzchnia	56,29 km²
Ludność	ok. 106 tys.
Nr kierunkowy	076
Kod pocztowy	59-220
	Strona internetowa

Legnica

Legnica (dawniej Lignica, niem. Liegnitz) – miasto na prawach powiatu w województwie dolnośląskim.

Charakterystyka[edytuj]

Historia[edytuj]

Miasto założone zostało w okolicach IX i X wieku. Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z dokumentu Bolesława Kędzierzawego z 1149 r., a prawa miejskie otrzymuje w 1264 r. Miasto położone jest na Śląsku – w krainie, która na przestrzeni dziejów była władana przez Polaków, Czechów, Węgrów, Austriaków, Prusy, Francuzów, Niemców, aż po II wojnie światowej ponownie została włączona w granice Polski. Jednym z najważniejszych zdarzeń historycznych dotyczących Legnicy jest bitwa pod Legnicą, gdzie wojska dowodzone przez księcia z dynastii Piastów, Henryka II Pobożnego, starły się z wojskami mongolskimi 9 kwietnia 1241 r. Duży rozwój ekonomiczny miasta zapoczątkowany w XIV w. pod władzą czeską został zahamowany przez objęcie władzy nad Śląskiem przez Cesarstwo Austriackie i wojnę trzydziestoletnią. W wyniku wojen śląskich w XVIII w. Śląsk wraz z Legnicą dostał się pod władzę Królestwa Prus. Kolejny okres dynamicznego rozwoju ekonomicznego miasta i wzrostu znaczenia w regionie przypada na XIX w. pod władzą niemiecką i trwał do wybuchu II wojny światowej. Znaczenie w regionie Legnica zaczęła odzyskiwać na początku lat 60. XX w. dzięki odkryciu w okolicy bogatych złóż miedzi i powstaniu Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. Obecnie Legnica jest stolicą powiatu legnickiego. Od 1992 r. siedziba diecezji legnickiej kościoła rzymskokatolickiego.

Warto też zauważyć, że na terenie Legnicy znajduje się pierwszy zamek murowany na terenie polski, który został wybudowany ok. 980 roku.

Kiedy warto zwiedzać?[edytuj]

Imieniny ul. Najświętszej Marii Panny[edytuj]

Na cześć zwycięstwa nad Turkami króla Jana III Sobieskiego w bitwie pod Wiedniem w 1683 r., papież Innocenty XI ustanowił dzień 12 września Dniem Najświętszej Marii Panny. Jako że tak właśnie nazywa się jedna z głównych ulic w Rynku w Legnicy organizowana jest co roku impreza Imienin ul. Najświętszej Marii Panny. Jest to jeden z największych festynów obchodzonych w Legnicy. W rynku ustawiane są nawet trzy estrady, na których odbywają się występy muzyczne oraz kabaretowe. Na straganach serwowane są specjały kulinarne kojarzące się z Wiedniem (np. gołąbki wiedeńskie). W trakcie trwania festynu odbywają się także i inne pokazy, jak na przykład występ tancerzy na szczudłach i połykaczy ogni. Dla zwiedzających podwoje swe otwiera ewangelicki kościół Mariacki, gdzie prócz zwiedzania można zaopatrzyć się w widokówki i broszury dotyczące świątyni. Impreza zazwyczaj organizowana jest w dzień wolny (sobotę) w okolicach 12 września.

Legnica „Cantat”[edytuj]

Ogólnopolski Turniej Chórów „Legnica Cantat” jest obecnie najbardziej renomowanym i jedynym w Polsce festiwalem o otwartej formule, nie stawiającym uczestnikom warunków dotyczących rodzaju i liczebności chóru czy wykonywanego programu konkursowego. Pierwszy konkurs odbył się w dniach 9-11 czerwca 1967 r. pod nazwą „Dolnośląskie Święto Pieśni”. Zwykle w konkursie uczestniczy 20 zespołów (około 1500 uczestników), każdy wykonuje 20 minutowe, zróżnicowane stylistycznie, programy a cappella utworów muzyki dawnej i współczesnej. Nagrodą główną jest Złota Lutnia im. Jerzego Libana z Legnicy. Warto trafić do Legnicy właśnie w czasie trwania tego konkursu.

Międzynarodowa wystawa „Satyrykon”[edytuj]

Legnicki Satyrykon to wystawa połączona z międzynarodowym konkursem o znaczeniu światowym. Na wystawie prezentowane są rysunki, malowidła, rzeźby, plakaty i fotografie o charakterze satyrycznym, żartobliwym nadsyłane z całego świata. Prace można obejrzeć w Muzeum Miedzi w Rynku.

Co warto zwiedzać?[edytuj]

Zamek Piastowski[edytuj]

Zamek piastowski to pierwsza ceglana warownia w Polsce, który został wybudowany około 980 roku, rządziło w nim wiele Piastów Śląskich, w tym Henryk II Pobożny, który w 1241 roku dzięki dwumetrowym murom odepchnął Mongołów w głąb Europy.

Główne mury zostały rozebrane po stwierdzeniu, że w trakcie wojny nie będzie można odbić zamku. Pozostała tylko główna część zamku, w którym miejscowi się Zespół Szkół Muzycznych w Legnicy oraz Dwie baszty.

Rynek[edytuj]

Rynek jest najlepszym miejscem do rozpoczęcia wędrówki po mieście. Znajduje się tu wiele wartych obejrzenia zabytków, jak chociażby te wymienione w prezentacji: Katedra Legnicka pw. św. Piotra i Pawła, kościół pw. św. Jana, ewangelicki kościół Mariacki. Z innych zabytków należy wspomnieć o kamieniczkach śledziowych zbudowanych w XVI-XVII w. w miejscu średniowiecznych kramów rybnych, ornamentach wykonanych w tynku włoską techniką sgraffito na ścianach kamienicy „Pod przepiórczym koszem” oraz na domu Jana Scultetusa (ulica Najświętszej Maryi Panny). W rynku znajduje się Teatr Miejski im. Heleny Modrzejewskiej, Muzeum Miedzi oraz Kino Ognisko (w pobliżu). Na ulicach rynku organizowane są festyny takie jak Imieniny ul. Najświętszej Marii Panny, czy Dni Ogórka oraz wiele innych okazjonalnych. Niedaleko od rynku znajduje się legnicki Spiż, ale już w samym rynku można napić się piwa lub zjeść lody w takich miejscach jak kawiarnia Maska umiejscowiona w dawnym budynku ratusza. Jeśli zajdzie potrzeba zjedzenia czegoś na ciepło lub przenocowania, to do dyspozycji są Hotel Kamieniczka oraz Hotel Qubus, oba umiejscowione przy samym rynku.

Katedra Legnicka pw. św. Piotra i Pawła[edytuj]

Katedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Legnicy jest największą świątynią w mieście. W XV w. nadano jej kształt gotycki, lecz w latach 1892-1894 została przebudowana w stylu neogotyckim. Szczególnie wartymi uwagi są:

Chrzcielnica, odlana ze srebrzystego brązu datowana na koniec XII wieku. Powstała w klasztorze cysterskim w Lubiążu. Ma kształt kielichowy i jest zdobiona 12 reliefami chrystocentrycznymi. Głębokość chrzcielnicy świadczy o tym, że dzieci podczas chrztu były w niej zanurzane.
Ambona wykonana z białego piaskowca w latach 1586-1588. Sponsorem był Aleksander Eckstein, który zapłacił za nią 150 talarów, a wykonał rzeźbiarz Kasper Berger.
Rzeźba „Ecce Homo” przedstawiająca Chrystusa z koroną cierniową na głowie i Piłata mówiącego „Oto człowiek”.
Pokłon Trzech Króli – portal północny utworzony ok. 1370-1380. Przedstawia scenę religijną, gdzie w centrum znajduje się Madonna z Dzieciątkiem i św. Józef.
Kamienna figura śś. Piotra i Pawła - rzeźba z pierwszej tercji XIV wieku, z jednego bloku piaskowca. Znajduje się pod chórem obok kaplicy Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.

Kościół Mariacki[edytuj]

Kościół Ewangelicki Marii Panny jest jednym z najstarszych kościołów w Legnicy. Z kościołem związana jest legenda: kiedy Henryk II Pobożny wyruszył na czele swych wojsk by walczyć z Mongołami, z kościoła spadł kamień tuż obok jego głowy, co uznano za zły znak. Kościół był wielokrotnie niszczony przez pożary i z uporem odbudowywany, zachował gotycki charakter z dwuwieżową fasadą i ostrosłupowymi hełmami wież oraz barokową figurą Madonny z Dzieciątkiem ustawioną wysoko w niszy pod zegarem. Mrok panujący we wnętrzu oświetlany jest przez ostrołuczne okna ozdobione odrestaurowanymi neogotyckimi witrażami przedstawiającymi historię miasta. W kościele znajdują się piękne, bogato zdobione organy.

Barokowy kościół św. Jana[edytuj]

Kościół św. Jana został zbudowany w latach 1714-1729 na miejscu wcześniejszego gotyckiego. We wnętrzu kościoła znajdują się m.in. obraz przedstawiający św. Jana Nepomucena autorstwa Michaela Willmana, posąg księżnej Ludwiki, czy też posąg księcia Jerzego Wilhelma.
Książę Wilhelm był ostatnim przedstawicielem dynastii Piastów – zmarł przedwcześnie w 1675 r. w wieku 15 lat. Matka księcia, Ludwika, ufundowała na cześć syna budowlę położoną w centrum kościoła, zwaną Mauzoleum Piastów. Barokowe mauzoleum uznawane jest za zabytek najwyższej rangi. W jego wnętrzu przedstawiona jest konwersacja czterech rzeźbionych w alabastrze postaci z najbliższej rodziny piętnastoletniego księcia Jerzego Wilhelma. Mauzoleum wybudowano w latach 1677-1679 jako pomnik grobowy i panteon całej, od mitycznego Piasta Ziemowita, dynastii królów Polski i książąt śląskich.

Park miejski[edytuj]

Doskonałym miejscem dla spacerowiczów jest legnicki park miejski zaprojektowany na wzór angielskich parków krajobrazowych. Rozległy, ponad trzydziestohektarowy obszar zieleni położony w środku miasta jest poprzecinany siecią spacerowych alejek zatopionych w cieniu starych drzew i krzewów. Walorami parku są barwne dywany kwiatowe komponowane przez ogrodników każdego lata, zbiorniki wodne z fontannami oraz mała architektura ubogacająca otoczenie. Dodatkową atrakcją jest palmiarnia [1] z tropikalną roślinnością i egzotycznym ptactwem.

Gdzie odpocząć?[edytuj]

Hotele i restauracje[edytuj]

Praktycznie

Największym hotelem w mieście jest Qubus Hotel. Położony w centrum, nowoczesny, z dużą ilością pokoi i restauracją będzie doskonałym wyborem dla wszystkich tych, którzy zamierzają przenocować w Legnicy.

Przyjemnie

Przytulny Hotel Kamieniczka wraz z restauracją umiejscowione przy samym rynku, to kolejna dobra propozycja dla osób pragnących odpocząć w Legnicy po całodniowym zwiedzaniu.

Bogato
Hotel Rezydencja jest idealną propozycją dla lubiących luksusy. Położony jest w najładniejszej, zatopionej w zieleni, dzielnicy miasta. Budynek hotelu to zabytkowa rezydencja z lat 20 XX w., której współczesny wygląd został wiernie odtworzony względem oryginału. Wnętrze hotelu stylizowane jest na okres z pierwszej połowy XX w. Przy hotelu znajduje się park hotelowy, będący dodatkową atrakcją dla klientów.

W skrócie o rekreacji[edytuj]

Kręgle, Bilard itd.[edytuj]

Dla fanów gier polecane są kręgielnie Piastów w Galerii Piastów oraz zabawy w Hotelu Gwarna

Basen i dyskoteka[edytuj]

Dla spragnionych zabawy, jedzenia bądź picia idealnym miejscem do zaspokojenia tych pragnień jest legnicki Spiż. W trzech osobnych pomieszczeniach znajdują się lokal piwny „Rock Pub”, restauracja „Gospoda” oraz dyskoteka „Klub Muzyczny”:

„Rock Pub” oferuje wszelkiej maści trunki alkoholowe, dobrą atmosferę oraz atrakcje w postaci piłkarzyków, tarcze do gry w Darty (lotki) oraz środowe Karaoke.
„Gospoda” to restauracja utrzymana w góralskim klimacie, gdzie w spokoju można rozkoszować się serwowanymi daniami w towarzystwie przyjaciół.
„Klub Muzyczny” to miejsce, gdzie można tańczyć i bawić się do woli, a dla tych, którzy zechcą ochłonąć udostępniony jest dobrze zaopatrzony barek, tarcze do gry w Darty oraz stół bilardowy.

W upalne dni lata dobrze jest się schłodzić w wodach legnickiego basenu przy ul. Stromej. Jest to basen odkryty, a na szczególną uwagę zasługuje jako obiekt zabytkowy. Jest położony obok parku miejskiego w pięknej zielonej okolicy.

Kino i teatr[edytuj]

Kino Ognisko, jedno z trzech kin w Legnicy. Jest położone w pobliżu rynku naprzeciwko hotelu Qubus. Kino dysponuje jedną salą kinową z balkonem. Służy również jako scena dla wystąpień teatralnych. Pewnego rodzaju atrakcją może być kurtyna, która zasłania ekran i jest odsłaniana przed seansem. Po wybudowaniu kina Helios utraciło swoją główną funkcję.

Budynek Teatru Miejskiego im. Heleny Modrzejewskiej powstał w 1842 r. Do największych osiągnięć teatru legnickiego należą spektakle „Ballada o Zakaczawiu” i „Made in Poland”, które były emitowane w ogólnopolskim programie przez Telewizję Polską. Spektakle nie tylko są odgrywane w budynku teatru, ale m.in. w Akademii Rycerskiej lub kościele Mariackim.

Bibliografia[edytuj]

Legnica – Franciszek Grzywacz, Roger Piaskowski
Legnica Zarys monografii miasta – pod redakcją Stanisława Dąbrowskiego

Linki zewnętrzne[edytuj]

Na niniejszej stronie wykorzystano treści ze strony: Legnica opublikowanej w portalu Wikitravel; autorzy: w historii edycji; prawa autorskie: na licencji CC-BY-SA 1.0