Przejdź do zawartości

Łącko (województwo małopolskie)

Z Wikipodróży
Łącko (województwo małopolskie)

Łącko
Łącko Rynek
Informacje
Państwo Polska
Region Województwo małopolskie
Wysokość 400 m n.p.m.
Ludność 2875
Nr kierunkowy (+48) 18
Kod pocztowy 33-390
Strona internetowa

Łącko – wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, siedziba gminy Łącko, położona na lewym brzegu Dunajca u ujścia Czarnej Wody.

Łącko, kościół parafialny pw. Jana Chrzciciela i Michała Archanioła, 1720
Łącko Siedziba Urzędu Gminy

Charakterystyka

[edytuj]

Położenie geograficzne: 49°33′30″N 20°26′06″E

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa nowosądeckiego.

Osada ta istniała już na przełomie XII i XIII w. i należała do kasztelana sądeckiego Piotra Wydżgi (właściciel zamków w Czorsztynie i Rytrze), została mu nadana prawdopodobnie przez księcia krakowskiego Leszka Białego. W 1251 r. Wydżga za zgodą księcia Bolesława Wstydliwego sprzedał Łącko bożogrobcom z Miechowa z zastrzeżeniem prawa do wykupu przez swego syna Wojsława. Od 1280 do 1782 r. Łącko pozostawało we władaniu klasztoru Klarysek w Starym Sączu.

Niezapomniane wrażenia pozostawia w pamięci odwiedzających szachownica łąckich sadów, wiosną białych od kwitnących drzew owocowych, latem i wczesną jesienią różnokolorowych od obfitości jabłek, grusz, czereśni, wiśni i śliw. Jesienią Brzyna, Obidza i Zarzecze słyną z ponadprzeciętnego urodzaju grzybów. Można także próbować szczęścia w łowieniu ryb. Na wędkarzy czekają w Dunajcu pstrągi, lipienie, a przy większej dozie cierpliwości szczupaki. Zimą tereny zachęcają do uprawiania narciarstwa.

W bliższej i dalszej okolicy słynna jest „łącka śliwowica”.


Dojazd

[edytuj]

Samolotem

[edytuj]

Pociągiem

[edytuj]

Samochodem

[edytuj]

Autobusem

[edytuj]

Statkiem

[edytuj]

Komunikacja

[edytuj]

Warto zobaczyć

[edytuj]

Kościół parafialny pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela z 1728 r. Tradycja głosi, że materiały do jego budowy uzyskano z rozbiórki zameczku Zyndrama z pobliskich Maszkowic, znanego z bitwy pod Grunwaldem. Świątynia murowana, trójnawowa, z kwadratową wieżą od strony zachodniej. Wewnątrz na uwagę zasługuje wczesnobarokowy ołtarz główny oraz kamienna chrzcielnica z 1493 r. Zabytkowe są organy w stylu późnobarokowym z XVIII w. oraz barokowe portale kute w kamieniu. Kościół odnowiono w 1818 r. oraz rozbudowano w 1930 r.

Najbliższe okolice

[edytuj]

Miasto i uzdrowisko (370-500 m, ok. 5300 mieszk.) położone na lewym brzegu Popradu, którego dolinę otaczają: od pn. — Makowica (949 m). Zadnie Góry (969 m) i Hala Pisana (1044 m), od wsch. — Kicarz (707 m) i Parchowatka (1005 m), od pd. zach. — ramię Eliaszówki (1023 m), a od zach. — masyw Radziejowej (1262 m) z Kordowcem (763 m) i Niemcową (1026 m). Osada lokowana w 1348 r. na tzw. surowym korzeniu przez króla Kazimierza Wielkiego. Lokacja związana była z koniecznością założenia tu komory celnej na szlaku handlowym wiodącym z głębi kraju na Węgry. Dzięki korzystnemu położeniu, w okresie od XIV do poł. XVII w. osada rozwinęła się gospodarczo. Historia Piwnicznej jako miejscowości klimatycznej zaczęła się w poł. XIX w., a jako uzdrowiska od 1931 r., po odkryciu źródeł szczawy alkaliczno-ziemnej. W latach okupacji hitlerowskiej zalesiona, górzysta, a zarazem przygraniczna okolica Piwnicznej była terenem działań oddziałów partyzanckich. Wielu mieszkańców zginęło z rąk sądeckiego gestapo. Miejsca ich śmierci upamiętniają pomniki i tablice pamiątkowe: w Łomnickiem, w przysiółku Kosarzyska, w Rynku. W Suchej Dolinie znajduje się głaz z tablicą pamiątkową, poświęconą pamięci kurierów organizacji konspiracyjnych i oddziałów partyzanckich, którzy zginęli z rąk okupanta podczas pełnienia ważnej roli utrzymania łączności między okupowanym krajem a rządem emigracyjnym. Zachował się układ urbanistyczny z okresu lokacji z czworobocznym rynkiem i wychodzącymi z jego narożników ulicami. Przy ulicy wychodzącej z pd.-wsch. narożnika stoi neobarokowy kościół wzniesiony w l. 1881-86. W pobliżu mostu nad Popradem rozwidlenie dróg: w prawo — do dawnego przejścia granicznego Piwniczna — Mniszek, a nieco dalej droga do Suchej Doliny przez Kosarzyska.

  • Sucha Dolina, lokalne centrum sportów zimowych. Znajdują się tu wyciągi narciarskie i wspaniale trasy zjazdowe.


Praca

[edytuj]

Nauka

[edytuj]

Zakupy

[edytuj]

Gastronomia

[edytuj]

Festiwale, imprezy

[edytuj]

Każdego roku w maju organizowane jest tu „Święto kwitnącej jabłoni”, barwna impreza regionalna połączona z przeglądem zespołów i kapel ludowych.

Nocleg

[edytuj]

Kontakt

[edytuj]

Bezpieczeństwo

[edytuj]

Informacje turystyczne

[edytuj]
  • Wycieczki piesze

l. Na Radziejową (1262 m) przez Niemcową (1026 m) i Wielki Rogacz (l 182 m), zn. żółte i czerwone, 3.45 godz.

2. Na przełęcz Obidza (931 m), zn. czerwone, 2.30 godz.

  • Można zdobywać punkty do poszczególnych stopni Górskiej Odznaki Turystycznej GOT.
  • Dla posiadaczy roweru górskiego są liczne ścieżki rowerowe, wyprowadzające na okoliczne szczyty.

Wyjazd

[edytuj]

Zobacz też

[edytuj]

Informacja o miejscowości znajduje się też w wikidane i wikipedia. Więcej ilustracji znajduje się w zasobach commons w kategorii Łącko.


Geographical Coordinates