Mineralne Wody

Z Wikipodróży
Mineralne Wody

Mineralne Wody
Herb
Informacje
Państwo Rosja
Region Kraj Stawropolski
Powierzchnia 49 km²
Ludność 76 757
Nr kierunkowy (+7)87922
Kod pocztowy 357200
Strona internetowa

Mineralne Wody – miasto w Rosji, w Kraju Stawropolskim, na przedgórzu Wielkiego Kaukazu, w dolinie Kumy.

Charakterystyka[edytuj]

Miasto położone jest w dolinie rzek Kuma i Surkuł, u podnóża Góry Wężowej, znanej wśród Rosjan jako Zmiejka. Okolicę porastają gęste drzewostany Lasu Besztaugorskiego, a zbocza od strony Mineralnych Wód są skaliste i silnie przekształcone przez człowieka.

Wbrew swojej nazwie miasto nie jest kurortem, choć lata są tu gorące, suche, zimy zaś lekko mroźne, a powietrze bardzo czyste. Klimat wraz z dobrze zachowanymi zabytkami sprawia więc, że nie jest to szablonowe, mało interesujące miejsce.

Historia[edytuj]

Miasto zawdzięcza powstanie budowie kolei Rostów-Władykaukaz (budowę ukończono w 1875 roku). Od początku związane więc było z transportem i handlem. W 1906 roku wioska przemianowana została na Iłłarionowskoje na cześć hrabiego Iłłariona Woroncowa-Daszkowa, mianowanego na gubernatora Kaukazu. Obecny kształt i nazwę miejscowość uzyskała w 1921 r. gdy połączoną ją z okolicznymi wsiami. Okres międzywojenny rozwinął w Mineralnych Wodach przetwórstwo surowców niemetalicznych, czego owocem jest m.in. skalisty krajobraz w okolicy, pozostały po zamkniętych kamieniołomach.

Dojazd[edytuj]

Samolotem[edytuj]

Mineralne Wody posiadają własny port lotniczy. Jest on jednym z największych na południu Rosji. Większość połączeń, które obsługuje obejmuje w granicach kraju, a więc z Moskwy czy Petersburga. Posiadają one dużą częstotliwość. Dostępne są też loty do regionalnych rosyjskich lotnisk, chociażby do Kazania, Jekaterynburga i Samary, odbywające się prawie codziennie,. Raz w tygodniu można polecieć do Kurska lub Czerepowca.

Międzynarodowymi celami mogą być: Stambuł, Dubaj i stolice państw członkowskich WNP (Baku, Erywań, Nursułtan itd.). Dotarcie więc z Polski wymaga przesiadek w jednym z tych miast.

Koleją[edytuj]

Przez stację Mineralne Wody przejeżdżają pociągi do stolic rosyjskich republik Kaukazu (m.in. Groznego, Władykaukazu, Nalczyka) i popularnych ośrodków wypoczynkowych Kraju Stawropolskiego. Są to przejazdy odbywające się z północy np. ze stolicy (podróż zajmuje kilkanaście godzin, czasem cały dzień), Rostowa nad Donem (do 9 godz.) czy Woroneża (około 8). Podróż z Polski wymaga więc dotarcia przez Mińsk do Moskwy albo terytorium Ukrainy i do Rostowa.

Samochodem[edytuj]

Mineralne Wody są ważnym węzłem drogowym. Przebiega przez nie autostrada federalna P217 (do 31 grudnia 2017 r. włącznie, nosząca nr M29). Rozpoczyna się ona w Kraju Krasnodarskim i biegnie aż do Czeczenii i Dagestanu. Podróż z Polski zajmuje od 27 do 35 godzin. Niezależnie z której części kraju będzie się jechać, w każdym przypadku dotrze się do Nowomoskowska, niedaleko Dnipra. Stamtąd przez Pawłodar, Donieck i Rostów dociera się do autostrady M-4 prowadzącej bezpośrednio do celu. W wiosce Kangły przed Mineralnymi Wodami M-4 łączy się z drogą A167. Ot tego węzła do miasta pozostaje 10 km.

Komunikacja[edytuj]

Warto zobaczyć[edytuj]

1 Pomnik "Ogień Wiecznej Chwały" (Огонь вечной Славы) - socrealistyczny monument powstał w latach 70. dla uczczenia żołnierzy poległych podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej (1941-1945). Umiejscowiony na środku betonowego placu obsadzonego wierzbami i jodłami stoi blisko samolotu MiG-17 poświęconego sowieckim lotnikom.

2 Muzeum Krajoznawcze (Краеведческий Музей) - placówka posiada zebrane w ostatnich kilkudziesięciu latach zbiory z zakresu paleontologii, archeologii, wydarzeń z losów miasta w latach 1905-1917, okresu pierwszych planów pięcioletnich, II wojny światowej i komunizmu. Muzeum znajduje się w prywatnym domu przy ul. Proletarskaja 137.

3 Sobór Wstawiennictwa Przenajświętszej Bogurodzicy (Собор Покрова Пресвятой Богородицы) - stojąca przy ul. Piatigorskiej cerkiew jest projektem kaukaskich architektów i pochodzi z ubiegłego wieku. Budowla wzniesiona została w stylu eklektycznym i posiada relikwie św. Teodozjusza z góry Athos.

4 Cerkiew św. Mikołaja (Свято-Никольская Церковь) - niepozorna, murowana z czerwonej cegły i ze złotym dachem, stojąca nieopodal stadionu Lokomotiwu i parku miejskiego świątynia powstała w połowie ubiegłego stulecia. Stoi przy ul. Swobody 94, w sąsiedztwie domów jednorodzinnych.

Mapa

Najbliższe okolice[edytuj]

  • Stadnina Koni Terek znajduje się w wiosce Nowotierskij. Została zbudowana w 1889 roku przez hrabiego Siergieja Stroganowa. Był on filantropem, burmistrzem Moskwy, generałem kawalerii i założycielem Państwowego Artystyczno-Przemysłowego Uniwersytetu w Moskwie. W 1945 roku Gieorgij Żukow poprowadził Paradę Zwycięstwa 9 maja w Moskwie na ogierze pochodzącym z Terek. Miejsce to posiada więc bardzo ciekawą historię. Zwiedzanie dostępne jest dla grup, a w trakcie prezentacji pokazywane są konie, na których można również jeździć. Warto jednak wcześniej skonsultować wizytę z dyrekcją.
  • W Żeleznowodsku znajduje się bardzo piękny Part Kurortowy (Курортный Парк). Liczne fontanny, wiaty, promenady, długie schody na szczyt góry, groty i pieczary, galeria Puszkina czy budynki sanatorium to niektóre z atrakcji jakie to miejsce ma do zaoferowania. Wyjście na stromy szczyt Góry Żelaznej (Гора Железная) rekompensują cudowne widoki na miasteczko, lasy, a z dobrej lokalizacji odległe o 18 km Jessentuki.
  • Położony 20 km na południe Piatigorsk jest stolicą regionu i najważniejszym miastem na Przedkaukaziu. Podobnie jak okoliczne miejscowości jest cenionym górskim uzdrowiskiem. Działa tu Instytut Balneologiczny, a w historii kraju miasto zapisało się mocno w XIX i XX wieku. Dowodem są liczne zabytki i atrakcje w postaci muzeów, kościołów, meczetów, parków i willi.

Praca[edytuj]

Nauka[edytuj]

Zakupy[edytuj]

Gastronomia[edytuj]

Festiwale, imprezy[edytuj]

Noclegi[edytuj]

Kontakt[edytuj]

Bezpieczeństwo[edytuj]

Informacje turystyczne[edytuj]

Wyjazd[edytuj]





Na niniejszej stronie wykorzystano treści ze strony: Mineralne Wody opublikowanej w portalu Wikitravel; autorzy: w historii edycji; prawa autorskie: na licencji CC-BY-SA 1.0